Yaşar Kemal, Rus olsaydı, eserleri kesinlikle, dünya klasikleri arasında olurdu. Dostoyevski, Tolstoy ile birlikte anılırdı. Olayları, kişileri, mekanları o kadar güzel anlatıyor ki, kah yaylakta kah kışlakta yaşıyorsunuz, Cerenle Halil oluyorsunuz aşkı yaşıyorsunuz, Haydar Usta olup umudu , umutsuzluğu iliklerinizde hissediyorsunuz.
Binboğalar Efsanesi, Yaşar Kemal'in en sevdiğim eseri. Aslında o kadar zengin doğası , toprakları olan, herkese yetebilecek kadar da büyük olan Anadolu'nun, her zaman birileri tarafından sahiplenilip, diğerlerinin yaşam hakkını elinden almaya çalışan zihniyetlerinin, insanlara verdiği zararlar, yokoluşları anlatıyor. Buradaki hikaye yörüklerin bir şekilde asimilasyonu gibi. Onların yazın yaylaya, kışın ovaya , konar- geçer yaşam şeklinin zorla değiştirilmek istenerek, tamamen yerleşik düzene geçirilmeye çalışılması, bu esnada da obaların birer birer yok oluşu. O kadar acı ki, okurken doğrusu çok üzüldüm. Hiç yazın serin dağların insanlarının, hayvanlarının, sıtmalı ovaya uyum sağlayabilmesi, yaşayabilmesi mümkün mü ? Ne koyunları ne de insanları alışabiliyor.
Yaşar Kemal'in Anadolu Efsanaleri neredeyse her kitabının bir Parçasıdır.Burada da
Hızır ile İlyas’ın buluşmalarını, insanların efsanelere bağlanan umutlarını öyle güzel anlatıyor ki, okurken ben bile umutlanıyorum.
Bazı kitapları tekrar tekrar okumak istersiniz, Binboğalar Efsanesi de benim için bu şekilde, ileride, biraz unuttuğumda, tekrar okuyacağım.
Sizlere de bir kez olsun okumanızı tavsiye edeceğim.
Keyifli Okumalar...
Yaşar Kemal ‘i her okuduğumda, insanları ve kültürleri tanıma hususunda birkaç adım daha ilerliyorum hissine kapılırım..
