Bir Apaçi Masalı Quotes
You can find Bir Apaçi Masalı quotes, Bir Apaçi Masalı book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Korkuların da kendisine göre çeşitleri varmış. Sahipsiz olmak, gidecek bir yerinin olmadığını bilmek, en kötüsü, ne yapacağını bilememek, korkuların en büyük olanıymış.
Sayfa 104Kitabı okudu
Kadere hiçbir zaman inanmadım. Kader denilen dayatmanın sadece insanların kendilerini sorgulamaması, ellerindekilerle yetinmelerini sağlamak için uydurulmuş bir kurmaca olduğuna inandım.
Sayfa 6 - Okuyan Us Yayınları
Böyle sevgiler bir lütüf gibi olur. Acımak ve merhamet denilen o iğrenç karışımdan lütüf çıkar ortaya. İyilik olsun diye, lütfeder gibi sevmek kişinin kendisini kandırmasıdır da. Lütfeder gibi sevilmek de kötü koyar adama. Lütfeder gibi sevmenin küfreder gibi sevmekten bir farkı yoktur.
Sayfa 35 - Okuyan Us Yayınları
Bundan büyük bir keyif yoktu. Bu çok farklı bir duyguydu. Kendine inanmak, inandığın yolda ilerlemek ve sonunda karşılığını almak.
Sayfa 168Kitabı okudu
Mutluluk kişilere göre değişen, eğilip bükülen, farklı yorumlar ile tanımlanabilen bir duygu.
Sayfa 49Kitabı okudu
Rahmetli Duygu Asena, “Kadının Adı Yok” demişti... Aslında vardı. İç Anadolu’da, köy yerinde erkek evlat kıymetlidir. Ona güzel isimler koyulur. Kahraman olur, Metin olur, Ali olur, Murat olur, o babasının muradıdır. İlk çocuğun kız olması bir yere kadar kabul edilebilir. İsimleri “gül” ile başlar ya da sonu “nur” ile biter. Gülbahar, İlknur en çok tercih edilen isimlerdir. İlk kız çocuk babanın gül’ü ya da nur’u olur. Ona gönülden kopan isimler verilir.
...
Üçüncü çocuğun kız olması demek, artık Allah’a sitem göndermenin başlangıcıdır. Songül, Yeter, Sonnur gibi. Artık son olması istenir. Dördüncü ve sonrasında gelen her kız çocuğu, erkek isimleriyle adlandırılır. Yaşar, İsmet bile olur. Bir sonraki çocuğun erkek olması için kız çocuklarına adak adar gibi erkek isimleri konulur. Duygu Asena yanılıyordu, kadının adı var aslında. Kadının adı daha doğduğunda konuluyordu. Kaderi adına göre çiziliyordu.
Sayfa 27 - Okuyan Us Yayınları
Hep bir bahanem oldu yollara düşmek için... Hep bir bahanem oldu terk etmek için... Hep bir bahanem oldu dönüp arkama bakmamak için...
Terk ettiğim insanlarında hep bir bahaneleri oldu peşime düşmek için... Hep bir bahaneleri oldu affetmek için... Hep bir bahaneleri oldu bana hak vermek için...
Sadece anlamaya çalışıyordum.Hayat denilen yosmanın kendine göre koyduğu kurallarla bizi nasıl dansöz gibi oynattığını.Sevineyim mi üzüleyim mi?
Bir Erdal Abim vardı.O anlatırdı.Öğretmen bir kompozisyon ödevi vermiş."Ankarayı nasıl bilirdiniz?" giriş/gelişme/sonuç kurallarına göre yazın falan...
Ödevler hazırlanmış,Herkes kafasına göre yazmış Ankarayı.Bir tanesi yazmış Kızılay çok güzel,Gima'nın önü buluşma noktası.Kuğulu Park harika.Bir tanesi yazmış Atakule muhteşem,Papazın Bağı nefis,Seymenler Parkı tam gezilecek görülecek yerler.Bir tanesi yazmış Atatürk Orman Çiftliği'ndeki hayvanat bahçesi muhteşem,kokoreç pek meşhur.Herkes kafasına göre yazmış işte,Ankara'nın en güzel yerlerini en yaşanası bölgelerini.
Bir tanesi de "bu anasını .......... Ankara'sına Çankaya'dan bakınca pek bir güzel de,gel bir de Saimekadın'dan Abidinpaşa'dan bak nasıl görünüyor yazmış.O hesap..