Bir Beyazperde Masalı
Osman AysuSözler ve Alıntılar
Sanırım kanatlanıp uçacak kadar mutluydum.
Sayfa 81Kitabı okudu
" Üzüntü gibi,fazla sevinç de insanı uyutmuyordu. "
" Sen sıfırı tüketmiş bir ayyaşsın. "
" Cami yıkılsa bile mihrap yerinde kalır derlerdi..."
![[̲̅t̲̅a̲̅m̲̅e̲̅r̲̅] ☾](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F325014_1716285643_yDS2D.jpg){kind=small}
Bu bir zaaf alameti olmalıydı; ilk defa böyle bir yerde terk edilmişliğimi, yalnızlığımı ve hayatımda kimsenin olmadığını çok çarpıcı bir şekilde hissediyordum. Gariptir, fakat içime bir hüzün çökmüştü. Uzun süredir buna alıştığımı sandığım halde müteessir olmuştum. Demek insan doğası gereği, hangi şartlar altında olursa olsun, ilgi ve ihtimam görmek istiyordu. Terk edilmişliğe alışmak safsatadan ibaretti.
Cevher sakıt olmakla tüm değerlerini yitirir miydi sanki?
Bir an yerime büzülüverdim. Sürdürdüğüm hayattan nefret ediyordum ama gerçekler galiba her zaman acı oluyordu. Kaç geceler bu hayatın sona ermesi için Tanrı'ya dualar etmiştim. Fakat ölümle yüz yüze gelince korktuğumu, paniğe kapıldığımı şimdi daha iyi anlıyordum. İçimden isyan etmek geldi.