"Büyüyünce anlatacak hikayeler de mi biter? O, büyüse de anlatmaya devam ediyor çünkü biliyor ki hikayeleri biterse çocukluğu da bitmiş demektir."
Kitapta İran'da hiristiyan olarak yaşamaya çalışan bir aileyi anlatıyor. Gerek örtünerek, gerek gerçekleri gizleyerek, gerek dayak yiyerek... Bir aile ikiye bölünüyor bir yarısı İran'da. Diğer yarısı kitap boyunca bunalım şeklinde araştırılıyor. Saba Hafezi tarafından ayrılan ikizlerin birisi, diğeri ise Mehtap. Kitap boyunca Saba düşünüyor, düşünüyor. Hep Amerika'ya gitmeyi hayal ediyor, planlıyor. Ama hayat öyle acımasız ki Saba hep zorluklarla karşı karşıya kalıyor.
.
Kitap tam bir dram kitabı. Okurken bunalım geçiriyor gibi oluyorsunuz. Hele ki bir kadınsanız. Kurgusu gerçekten olağanüstü. Fakat kitap gitmiyor; anlatılış şekli olsun, cümle kurarken kullanılan eklerin kullanılması olsun. Örneğin kitap boyunca her cümlenin sonunda "-yor" kullanılmış. Kitap zaten 500 sayfa sürekli bu eki görmekten bıkıyorsunuz ve anlatılış olarak akıcı anlatımdan ziyade ayrıntı bir anlatılış hakim. Ama sonunu ciddi anlamda merak ediyorsunuz. Ben kitabın sonundaki 'yazarın notu' kısmını çok beğendim. Tüm yazarlar ilk başladıklarında şahane eserler koymuyorlar ortaya illaki bir tecrübe edinmek için, acemiliği aşmak icin bir zaman oluyor. O yüzden okunulabilecek bir kitap.
