Bir Çöküşün Öyküsü

Stefan Zweig
Ölümü beklemek ölmekten daha beterdi. Ölümünden önceki bu uzun geceye, şafak sökene kadarki sonsuz süreye nasıl katlanacaktı..
Ruhu zaten ölüydü, artık sadece bedenini öldürmesi gerekiyordu..
Reklam
Sadece hayatın ortasındayken canlanıyordu, tek başınayken bir gölge gibi oluyordu..
Çünkü tarih ve dünya davetsiz misafirlere tolerans göstermezdi, kendi kahramanlarını kendi seçerdi..
Gerçeği gizlemeyi öyle iyi öğrenmişti ki yalanına kendi bile inanıyordu...
Reklam
"Ezilmiş bir çiçekten, yitip gitmiş bâhârının mis kokulu mucizesi anlaşılmaz."
"Tek bir insanın diğeri için neler ifade edeceğini hiç bilmemişti,çünkü hiç yanlız kalmamıştı."
Ruhu zaten ölüydü, artık sadece bedenini öldürmesi gerekiyordu.
Reklam
Kalbi anın hazzında kaybolup gitmişti, doğruyu söylerken yalancıydı ve yanıltmaya çalışırken bile dürüsttü, çünkü sadece ne hissettiğini biliyordu.
Tek bir insanın bir diğeri için ne anlama geldiğini bilmiyordu, çünkü daha önce hiç yalnız kalmamıştı.