Bir aldatmacanın içinde kaybolup, yalnızlığı ızdırap saymanın öyküsü demek daha doğru olur gibi.
Benliğini ve varoluşunun her zerresini ancak başka insanların varlığıyla hissetmek..
Bence, insanların yapısı gereği sosyal bir varlık olarak, diğer insanlarla etkileşim içinde olmasından ve buna ihtiyaç duymasından daha doğal bir şey yok.
Lakin ana karakter Mademe de Prie bunun çok başka bir boyutunu yaşıyor.
Aslında varoluşundaki tek dayanağının sahip olduğu statüsü olduğu ve kendisinin de insanları yalnızca bu statü ile etrafında tutabildiğini, görevinden men edilince fark ediyor..
İnsan ki bu karşılıklı aldatmacaların içinde varlığını inşa etmiş ve ölümünü bile buna dayandırmış.
Lakin bir şeyi atlamış.
İnsanoğlunun her şeyi unuttuğu gibi, kendisinin de onca aldatmacasına rağmen unutulacağını..
