NOT: İncelemem spoiler içeriyor.
Bir Çöküşün Öyküsü, Stefan Zweig'dan okuduğum 2. kitap oldu. Aslında bu kitaba inceleme yazmayacaktım fakat kitabın 1000kitap'taki puanını şaşırtıcı derecede düşük bulduğumdan birkaç bir şey yazmak istedim. Belki de kitap gerçekten benim düşündüğüm kadar iyi değildir ve böyle kitapları yeni yeni okumaya başladığım için güzel gelmiştir, bilemiyorum ama ben kitabı çok sevdim. Okuduğum çoğu kitabı içselleştirmeye, kitapta kendimden ve yaşantımdan bir şeyler bulmaya çalışırım ve bu kitapta fazlasıyla buldum. Hatta ana karaktere o kadar yakın hissettim ki bir süre sonra eğer benim etrafımdaki insanlar da böyle bir anda kaybolurlarsa aynı şeyi benim de yapmayı düşleyeceğimi, fakat cesaret edemeyeceğimi düşündüm. Ben de ana karakter gibi etrafındaki insanlarla var olan bir insanım. Bazılarınız bu durumu acınası bulabilir fakat ben bu şekilde mutluyum. Yalnız olmaktansa ölürüm daha iyi, tıpkı Madam de Prie gibi. Kitabı okurken onu gerçekten anladığımı hissettim. Yaptığı bazı şeyler aşırıya kaçsa da onu gerçekten anladım. İnsanların yeniden onu umursaması için canından vazgeçen bu kadını ürkütücü derecede kendime yakın buldum. Zweig, kadının psikolojisini ve içinde bulunduğu sıkıntılı hali öyle güzel kelimelerle ve öyle şekilde anlatmış ki, bunu yapmamak zaten elde değil. Okurken bazı yerlerde sıkılsam da kitaptan oldukça zevk aldım. Kesinlikle tavsiye ederim.
