4 ay kadar bana çok uzun gelen bir süreden sonra, tekrar okuduğum kitabın en son okuduğum kitapla aynı yazara sahip olması nasıl bir tesadüf acaba, bilmiyorum. Ama zweig'in kitaplarının akıcı havasını ve her biri birbirinden ilginç öykülerini de seviyorum. Kitaba gelirsek, eski aristokrasi insanlarını motive eden duyguları anlamak gerçekten çok zor. O nasıl bir boşlukta yaşamaksa, hiç bir amaca ya da hayatın anlamına sahip olmadan süren, bomboş koca bir ömür. Ve bu yüzdendir ki, ne ahlak, ne etik değerler ve ne de empati söz konusu da değil. Bu durumda tek bir şey önemli kalır. Ufacık bir saygı ve sevgi görebilmek için yalanlar söylemek, maskeler takmak ve bu uğurda tüm servetini çar çur etmek. Ve burda olduğu gibi, belki de kendi hayatıyla saçma bir kumar oynamak. Ucu hiç bir şeye çıkmayacak bir yolda savrulup gidene kadar.