Bir Çöküşün Öyküsü
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Zümrüt yeşili çimlere uzanarak bulutları seyretti. Ne tuhaftı, yıllardan beri tek bir bulut bile görmemişti.
Sayfa 8Kitabı okudu
Ruhu çoktan ölmüştü, geriye kalan tek şey bedenini öldürmesiydi.
"Evde bir ölü var, farkında değilmisiniz?"
"O benim, bu kışı yaşayamayacağım , " dedi.
Kalabalığın içinde onlarca yıl yüzmüş ama bu kalabalığın onu besleyip büyüttüğünü asla anlayamamıştı ama şimdi bir balık misali yalnızlık kıyısına vurmuştu.
"Bugün hâlà bir insanın nasıl öleceğini bilemeyecek miyim?" dedi. "Ölüm içime girdi artık, yarından sonra her şey bitmiş olacak“
Bu onun idam hükmüydü, oysa yaşamayı seviyordu.