Uyandığımda gündüzün tek gözü olan güneşe bakıyorum.
Çiği şarap yerine içiyor,
kuşların sesine kulak veriyor ve çimlerin
sallanan ritminde dans ediyorum.
Ben sevgilinin hediyesi;
Düğünün çelengi;
Bir anlık mutluluğun anısı;
Yaşayanların ölüye son hediyesi;
Hem sevinç, hem de hüznün bir parçasıyım.
Yukarı sadece ışığı görmek için bakarım.
Asla gölgemi görmek için aşağı bakmıyorum.
Bu da insanlığın öğrenmesi gereken bilgeliktir.