Hikâyeler güzel fakat 30 yıl Gırgır ve Leman mizah dergilerini okumuş biri olarak söylüyorum: "sahibinden habersiz adamın burnunun geziye çıkması ve bir süre sonra geri dönmesi, sigaranın konuşması, köpeğin mektup yazması" gibi abukluklar mizah olarak değerlendirilse bile, böylesine basit kurgular benim ilgimi çekmekten çok uzak.
Okunacak çok faydalı milyonlarca kitap varken bu tarz gerçeklikten ve ciddiyetten uzak, kolaycı, mizah kapsamına da alınamayacak kadar basit kurgulu kitaplara heba edecek kadar vaktim yok.
Şu kadar ki, bu kitabı okumakla, bir yandan Gogol’u tanırken, diğer taraftan da bu kitabının bana göre olmadığını anlamış oldum.
Hiç beğenmedim, kimseye de tavsiye etmiyorum.