Bir Delinin Anıları
Gustave FlaubertBir Delinin Anıları Gönderileri
Bir Delinin Anıları kitaplarını, Bir Delinin Anıları sözleri ve alıntılarını, Bir Delinin Anıları yazarlarını, Bir Delinin Anıları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sonsuzluğun içinde güzeli aradım, yalnızca kuşkuya rastladım.
Zira kalp öyle bir dünyadır ki, insanı altüst eden, deşen ve yeniden işleyen her tutku, bunu önceki tutumların kalıntıların üstünde yapar.
Sayfa 91 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Felsefe
Büyüksün ve ölüyorsun, köpek ve karınca gibi, onlardan daha fazla pişmanlıkla ve sonra çürüyorsun; sana soruyorum, solucanlar seni yedikten, vücudun mezarın rutubetinde eridikten, artık tozun bile kalmadıktan sonra sen neredesin, insan?
Sayfa 85 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Felsefe
Heyhat! Demek ki bütün bunlar bana göre değil miymiş? Diğerlerini kıskanıyorum, zira her bir kişi yazgının onu lanetlediği yükten şikayet eder; bazıları bu yükü varoluş sona ermeden üstlerinden atarlar, bazıları da sonuna kadar taşır. Peki, ben bunu taşıyacak mıyım?
Sayfa 39 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Elime bir kitap alıp uzaklaşıyordum
Kendine özgür olduğunu söylüyorsun ve her gün binlerce şey tarafından itilerek hareket ediyorsun.
Kullandığın kelimelerin değerini sen kendin anlıyor musun?
Gökyüzü neden bu kadar temiz ve yeryüzü bu kadar rezil?
Hayatımda ne kadar çok saat, uzun ve tekdüze saatler, düşünmekle, şüphe etmekle geçti!
Denizi hayal ediyordum, uzak yolculukları, aşkları, zaferleri, varoluşumun içinde düşük yapan, yaşamadan önce ceset olan bütün şeyleri…
"Aptallığa başladığın kısma geldik sanırım," diyerek araya girdi dinleyicilerden biri.
"Ne yaparsın, dostum," dedim, "yürek aptaldır."
Peki, bütün sefahatler, zihin, beden ve ruh sefahatleri tarafından piçleştirilmiş bu toplum ne zaman son bulacak?
Hasılı, ağız tadımı ve kalbimi tahrif etmiştim, öğretmenlerim öyle diyordu, ve böyle iğrenç eğilimleri olan diğer birçok varlığın arasından ben, bağımsız zihniyetim sayesinde en ahlakı bozuk olarak niteleniyordum; gözden düşmüştüm, üstün merciin kendisi tarafından, en aşağı sıraya itilmiştim.
Hiçbir zaman düzenli bir hayatı, belirli saatleri, düşüncenin de sarkaçla birlikte durması gerektiği, her şeyin asırlar ve kuşaklar öncesinden kurulduğu bir duvar saatinin varoluşunu sevmedim. Bu düzenlilik şüphesiz çoğunluğa uygun gelebilir ama şiirle, düşlerle ve hülyalarla beslenen, aşkı ve bütün palavraları düşünen zavallı çocuk için, bu, onu sürekli bu yüce düşten uyandırmak, ona bir an olsun dinlenme fırsatı vermemek, onu, dehşete düştüğü ve iğrendiği maddecilik ve aklıselim atmosferimize sokarak boğmak demektir.