"Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapatma kitabı."
-Jabes
Duygusal manada dibi görmüş farklı yaş aralığında dört kadın… Mutsuz ve dahası yarın namına pek de bir umut beslemiyorlar. Hayattan nefret ediyor mesela Anne Marie, çünkü hayatında ne sevebileceği ne de onu seveni var. Her sabah uyanıyor, yatağın boş ucunu görüyor, o kahredici yalnızlık hissine ömrü boyunca aşılamayacağını düşünüyordu. Diğerlerinin de pek aşağı kalmıyor durumları. Monoton geçen günler, hayatla aralarında pamuk ipliğinden ince bağ…
Bir Sevgililer Günü akşamı, kendi kendilerinin tesellisi olacak bu dört hanımefendi Anne Marie’nin kitapçısında yine onun davetiyle toplaşıp akşamı beraber geçirmek istiyorlar. O akşam farklı bir şey oluyor, hayatlarının ivmesini yukarı yöne çeviren bir şey… Yaralarını kapatacak bir şey… Yaraları ve yarımlıkları üzerine vahlanırlarken ortaya dilek listesi yapma fikri atılıyor.. Çekimser kalsalar da gizliden gizliye ürkek adımlar onları kendi başlarına kaldıklarında listeyi yapmaya doğru cesaretlendiriyor.
Pembe dizi tadında geçen kitabımız işte böyle bir çerçeveden merhaba diyor bizlere. ‘Delilik canım bu kadarı da!’ derken hayatlarına olan olumlu etkiyle sarhoş oluveriyorlar.
Hadi sıra sizde… Umudu ötelemeden bir sayfa daha çevirelim mi, ne dersiniz?
Ve son olarak:
“Yaşamak ümitli bir iştir sevgilim.
Yaşamak seni sevmek gibi ciddi bir iştir”
Simyacı , 
Paulo Coelho
Kitapta hayatta gerçekleştirmek istediği 20 dileğini liste yapan Anne Marie ve arkadaşları hikaye ediliyor. Buram buram umut
dolu satırlardı. Bir de hiç unutmamak lazım, hayat bazen bize beklentilerimizin ötesinde yanıt verir, bunu fark edecek kadar açık gönüllü olmak lazım.