Ali Naci Karacan- Asaf Ertekin- Burhan Cahit Morkaya-Falih Rıfkı Atay-Halide Edib Adıvar-Hıfzı Topuz-Hüseyin Cahit Yalçın-Kemal Tahir- Mahmut Dikerdem-Mehmet Ali Aybar-Muhsin Ertuğrul-- Münevver Hanım- Nazım Hikmet- Necmettin Sadak-Niyazi Berkes-Refik Halit Karay-Ruhi Su-Sabahattin Ali- Sabiha Sertel-Semih Balcıoğlu.... Yıllardır birikmiş belgeleri, mektupları, anıları değerlendirmeleri için her buluşmamızda arkadaşları zorlardım. Aldığım cevap hep aynı: - Otur kendin yazsana... dır. Hele Rahmetli Oğuz Akkan, beni her görüşünde tekrarlardı: - Bir araya toplayın anıları, basalım. Günahtır, kaybolup gidecekler." Kendisi, Nazım Hikmet'in "Bursa Cezaevinden Mektuplar"ını da öyle oldubittiye getirmişti: . - Eşref saat geldi. Basabilecekken basalım şunları. Saklamağa hakkınız yok," demişti. Belki de öyle. Şimdi elimde bulunanları kendimle birlikte götürmem haksızlık olur. Belgelere ilişkin anılarımı da. Ama geçmişle uğraşı beni çok üzüyor. Unutmak için nice yıllar çabaladığım anıları gündeme getirmek o kadar kolay değil. Bu nedenle şimdiye dek hep savsakladım. Bir gün Hıfzı Topuzların evinde bir nedenle yine bu konu açılınca, Hıfzı ve karısı: . "- Herhalde bunları senin yazacağın yok," dediler. "Sadun Tanju dostumuz ilgilensin ister misin?" Teşekkürle kabul ettim. Gerçekten Sadun Tanju beni yüreklendirmeseydi, anıları su yüzüne çıkarmayacaktım. Kendisi ile konuşa konuşa yıllardır yanaşmaya korktuğum havaya girebildim. Belgeleri ona gösterirken: "Anlatmam gerekenler gazete sütunlarına geçenlerden ibaret değildir," fikri beni tedirgin etti. Sonunda elimde ne varsa, hiç değilse önemli saydıklarımı bu kitapta toplamaya karar verdim. Bu çabamı Sadun Tanju'ya borçluyum.
