Adalet Ağaoğlu saygım katlanarak büyüyor. Çok güzel yazmış, dil, karakterler, bütünlük. Etkileyici. 3’lemenin 2. Kitabında olaylar yine tek bir günde tek bir olay anında geçiyor. Otel odasında ölmeye yatan bir Aysel’den bu sefer Ömer’e düğün gecesine geçiyoruz. Dönemi okuyoruz, arka planda döneme dair bilgiler geçmiyor sadece biz o dönemde yaşıyoruz. Karakterlerin hisleri, bakış açıları başka bir dünyadayız. İlk kitap modernliği anlatan, çağdaşlaşma yolunda ülke için asla yeterli olmayan naif idealistlerin hikayesini anlatırken, bu sefer post modern boşvermiş, yıkık, nihilizme kayan post modernist Tezel’e geçiyoruz. Anything goes, her şey oluyor, bir yandan da hiçbir şey olmuyor. İntihar etmeyeceksek içelim bari! Tüm umutlar, idealizm 70 darbesiyle yıkılıyor. İçeride olanların gururlandığını, devrim için en azından bir şey yapabildiklerini hissettikleri, dışarıda kalanların suçluluk duygusu ile yetersizlik tekrarları.. Gelmeyen, gelemeyen bir devrim, kaybolan umutlar, suçlamalar ve yetersizlik. Ötekileştirme sürekli, kaybolan umutlar için bir suçlu arama.. Aysel düğün içimizde olsun yeterki demişti Fitnat Hanım’a, dışımızda değil. İçine kapanan, yalnızlaşan bir dünyada hayatta kalabilme romanı.
