Bu sene çocuklara, stajımda ödül oyunu olarak vermeyi düşündüğüm kitaplar listesindeydi. Marsıvan'ın iyi olma yolunda yaşadıklarını anlatıyor. Kitabı yazma amacının Henri ile diğer çocuklar arasında geçen konuşmalar yüzünden yazdığını söylüyor- ben, yüzünden diyorum, başka bir okuyucu sayesinde diyebilir-. Her ne kadar kötülük de yapsa da Marsıvan, kendi hakkında doğru düşündüğü ama kötü bir şekilde onu anlatan birinden etkilenip kitabı yazmış olması, beni çok etkiledi. Bunun da sebebi, yanlış yaptığımızı, yüzümüze vuran insanlara karşı kendimizi iyi gösterme gibi bir huyumuz var. Marsıvan'ın da kitabı yazma sebebini açıklamış olması, bu yüzden beni çok etkiledi.
Nine'nin, hatalarına rağmen yine bir şans vermesi, sevdiği çomar'a( köpek) karşı, vefa örneği göstermesiyle beraber
Auguste'ya yaptığı kötülüğü, bile isteye yapmadığını fark ettikten sonra, tavrını değiştirmeye çalışması çok iyiydi. Yaptıklarının karşılığını sevgisizliğine ya da az sevgiye dönüşmesini nefrete dönüştürmeyip, telafi etme yoluna gitmesi, bu da ayrı güzel bir detaydı. Kitapta Auguste'a yaptığı ve hasta olması kısmı gözlerimi doldurdu. Okuyan herkese, iyi okumalar...
