Üç hikayeden oluşan bir öykü kitabı, Gülünç Bir Adamın Düşü. Tatsız Bir Olay, Timsah ve Gülünç Bir Adamın Düşü.
En çok etkilendiğim kitaplardan biridir. Neden mi, anlatayım. İlk hikâyede ast üst ilişkisinde hümanizm konusu işlenmiş. Dünyadaki düzende bir şeyleri tam bir niyetle yapmazsak naaıl bir karmaşanın içine düşebileceğimizi anlatıyor. General İvan İlyiç emrinde çalışan bir memurun düğününe rastt gelir ve kendisini tanıyanlar üzerinde iyi bir etki yaratmak amacıyla ama kendisini üstlerin astlarını da sevebileceğine ve onların arasına karışabileceğine inandığına inandırarak düğüne girer. Olmadık işler gelir başına. İşin sonu bizim dünyamıza uygun şekildedir.
İkinci hikaye ise biraz daha olağanüstü; bir timsahın bir adamı büsbütün yutmasını konu ediniyor. Anlatıcı timsah tarafından yutulan kültürlü beyin arkadaşı. Adam timsahın karnında sağ salim yaşıyor ve bu sıradışılık herkes için çok olağan karşılanıyor, anlatıcı dışında. Bencillik, hırslar, saçmalık; yani insana ait her şey rahatsız edici bir şekilde göz önüne serilmiş.
Kitaba da ismini veren son hikaye olan Gülünç Bir Adamın Düşü ise en fantastik ve çarpıcı olanı. Önceki hikayelerde ele alınan insanların kötülüğü son hikâyede güzelce açıklanmış. İntihara niyetlenen gülünç adan bir düş görüyor ve insanlığın küçük bir yalan ile başlayan kötü olma serüvenini kademe kademe anlatıyor. Günümüz insanı müthiş bir şekilde resmedilmiş denebilir ve bu Dostoyevski'nin yazdığı son hikaye imiş.
Okudukça düşündüm, düşündükçe okudum ve sevdim.
Sevdim ve sevindim, okuduğum için.
