Bu hikaye çeviriler de genelde gülünç değil de Tuhaf diye çevriliyor. Lakin her ikisi de doğru; tuhaflıkları gülünç bulmaz mıyız?
Fyodor'un son hikayesi bu son Romanı ve şaheseri olan " Karamazov Kardeşlerden " önce yazdığı eseri.
Rüya değince absürt bir hikaye okuyacağım diye düşündüm. Sonra rüya, hikaye, masal karışımı ile öyle bir sunum yaptı ki ; üstada hayranlığım bir kat daha arttı. Ayakta alkışlıyorum kendisini.
Bu hikaye hakkında ne denebilir ki ; çok şey. Ama ben lâl oldum, kaldım.
Tuhaf bir adam, doğduğundan beri Tuhaf ve kendine gülünen bir adam ; odasında masanın üzerinde bir silah , kendisi sandalyede oturuyor ve birazdan kafasına sıkacak. Sandalyede hiç te alışık olmadığı bir şekilde uyuya kalıyor. Rüya görüyor. Gerçeğe, hakikate eriyor. Aydınlanıyor. Siz Rüya, Rüya dediğimize bakmayın resmen " Vahy ".
Öğrendiği gerçeği, hakikati anlatmak için insanların arasına ve o küçük, küçücük kıza geri dönüyor
Fyodor Mihayloviç Dostoyevski' yi agnostik, deist, ateist olduğunu söyleyen varsa aranızda son hikayesi ve son romanını okuyun ve özellikle final sahneleri üzerinde bir tefekkür edin derim.
İyi okumalar.
