"Okuman yazman var mı? dedik. "Harfleri tanıyorum da birbirine vuramıyorum." dedi. Okuyamıyordu. Epeyi kaldı bizimle... Bir gün "Ne vakit gözü açılacak, ne vakit gerçekleri görecek bu halk" gibisine dertleşiyoruz. "Baba" dedi, "Bu millet de benim gibi, harfleri tanıyor da daha birbirine vuramyor."
Salona geçti, koltuğa bıraktı kendini. Soyunup dökünmeye, yıkanmaya gücü yoktu. Uzandı, raftan bir kitap aldı. Yararı olur böyle durumlarda. Bir şeyler okursun. Dalar gidersin. Her şeyi unutursun çoğu kez.
Polis korkusu azalıverir meyhanelerde. Hemen her çağda iktidarlar, sarhoşlarla gizli bir anlaşma yapmış gibidirler. Konuşun, edin; meyhanede kalsın. Birazını da eve saklayın isterseniz. Ama, sokağa, alanlara, işyerine, fabrikalara aslaa!..