Türkali'nin bu romanını okuduğum zaman 2018 yılıydı. Güzel bir tat bırakmıştı dimağımda. Aradan 5 yıl geçmiş. Tekrar bir okumak istedim. Başlarken biraz tedirgindim, böyle kalın bir kitabı yeniden okumak... Küçük bir cesaretle başladım (iyi ki). Ve bir 5 yıl sonrasında yeniden okunabilir bir roman olduğuna karar verdim.
Türkali bu romanında devrimci dünyanın iç yapısını öyle güzel gözler önüne sermiş ki takip ederken devrimci olduğunuzu zannediyorsanız hakikaten bu Kenan tam da bize benziyor diyorsunuz. Kim bu Kenan? Gelin bakalım.
Roman demokrat partinin ipleri iyice azıya aldığı her türlü keyfi ve antidemokratik uygulamaların olduğu 55 ve 60 yılları arasında geçiyor. Kenan vakti zamanında bir devrimci -ta ki şubede sıfatına 2 tokat çarpılana kadar-, sonrasında ise tuzu kuru bir kitapçıdır. Eşi Nermin ise tarih okumuş, evine, eşine, çocuğuna saçını süpürge etmiş bir kadındır. Mayaları çok iyi tutmamıştır Nermin ile Kenan'ın. Çünkü Kenan huzursuzdur. Çünkü olmak istedigi kişi ile gerçekte olduğu kişi aynı değildir. Bulamamıştır kendini. Nilgün Marmara'nın "Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer..." dizeleri aslında Kenan'ın iç dünyasını yansıtan dizeler olarak kitap boyunca çınladı kafamda. Derken devrimci kız girer sahneye, Günsel... Bir meyhanede tanışırlar Kenan ile arkadaş ortamında. Günsel, Kenan'ın olmak istediği kişiyi ortaya çıkarır. Ve asıl hikaye bundan sonra başlar.
Bir aşk etrafında Türk devrimciliği panaroması... Enfes bir kitap sizleri bekliyor değerli okurlar.
