Şiir, gücünü imgelerden , seslerden oluşan yeni dünyalardan alır. Cengiz Şağban şiirinin sesi, alışkanlıkları kırmakla birlikte geleneğin yankısından da besleniyor. Beş risaleden oluşan Bir Gün Tutuklayacaklar Seni Aşk, aşkın yüzleri gibi: eşsiz, suskun, yasak, gizil ve teslim olmaya gelemeyen. "Sobeli düşünceler"le "İmgeli Yasaklar" arasında kalan bir döğüşten sağlam çıkmış, "tümden geldim tümüne varım aşkın" demiş. Kendi yakasını ele verirken, sizi de serbest bırakmayan sayfalarının sonuna doğru Hoya Cornosa* ile selamlıyor okurunu:
hoya, bahtsız çiçek
kim yazdı seni bu saksıya
kabına mı sığmazsın yoksa kalıbına mı
seni yemyeşil bir ovaya salsam
ferahlar mısın
yabani çiçekler vardır ama orada
incinirsin
(...)
*mum çiçeği, halk arasında ağladığına inanılan çiçek
(Tanıtım Bülteninden)
