Bir Güzellik Öyküsü
Ayna Ayna, Güzel Ayna...
‘’1822 ‘de moda mutsuz ve hasta adamdı ;bakımsız olmak zorunluydu , tırnaklar uzun , sakal ne tıraşlı ne değil, sanki birden çıkıvermiş gibi, saçlar yele verilmiş, bakışlar derin ,soylu ,yitik ve ölümcül, dudaklar insan ırkına karşı bir horgörüyle büzülmüş, yürek sıkıntılı, Byron’vari, yaşamdan bıkmış ve yoksunlukla kaplı.’’
Sayfa 61
Freud’un derinlik psikolojisini keşfettiği sıralarda , kadın bundan böyle yalnızca kendi gerçekliğinin , kendi özelliğinin değerli olduğunu anlar, hiçbir kanon tek başına yeterli olmayacaktır, onun güzelliği hoşa gitme sanatındansa bir yaşama sanatı olacaktır. Özetle , olduğu gibi olmak kendisine yetecektir .
Sayfa 75
Meleksi ideal son noktasına varır: hayaletimsi solgunluk, dipsiz bir kuyuyu andıran karanlık ve derin gözler.
Byron'la Musset'in yaptığı gibi, haremin gölgesinde beyaz kalmış, tenine hafif kestane ya da barut rengi karışmiş, solgun, veremlilerin ölmeden az once kapıldıkları ateşe benzer şekilde cinsel arzularla yanıp tutuşan Doğulu kadın sevilir.
Alfred de Musset solgunlukta esrimenin özünü bulur.
1830'dan sonra can çekişen biri gibi çökmüş ve solgun görünmek, külrengi bir cilde ya da çökük yanaklara sahip olmak modadır, çünkü bunlar insana seçkin,sanatsal bir hava verir.
11 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.