Bir Hanımefendinin Portresi
Henry JamesBir Hanımefendinin Portresi Sözleri ve Alıntıları
Bir Hanımefendinin Portresi sözleri ve alıntılarını, Bir Hanımefendinin Portresi kitap alıntılarını, Bir Hanımefendinin Portresi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Benim için yalnız iki sınıf vardır; Güvendiğim insanlar ve güvenmediğim insanlar.
Sayfa 69 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Henrietta'nın karşısında onunla yüz yüze oturan Pansy, biraz öne eğiliyor, saygılı bir dikkatle gözlerini ünlü kadın yazara dikiyordu. Arada bir buna sinirlenen Henrietca, İsabel'e, Pansy Osmond'un insana sanki söylediği her sözü anımsaması gerekiriyormuş gibi baktığından yakındı. "Ben böyle anımsanmak istemem," dedi. "Konuştuklarım o an olup biten şeylerle ilgili diye düşünürüm ben, sabah gazeteleri gibi. Üvey kızının orada oturup sanki gazetelerin tüm eski sayılarını bir gün çıkarıp bana karşı kanır olarak kullanmak üzere saklıyormuş gibi bir görünüşü var." Pansy gibi yirmi yaşındaki bir kızda girişim, konuşma, kişisel istekler bulunmayışını doğaya aykırı, dahası ürkütücü bulan Henrietta, onun hakkında bir türlü olumlu düşünemiyordu. Isabel çok geçmeden anladı ki, Osmond nezaket uğruna ne büyük sıkıntılara katlandığını gösterebilmek için, karısının Henrietta konusunda kendisini biraz zorlamasını, onunla görüşmesi için biraz direnmesini istiyordu. Henrietta'ya karşı çıkmasının İsabel'ce hemen benimsenmesi, onu fazlaca haksız bir duruma düşürmüştü -aslında, bir kimseyi küçümsemenin kötü yanlarından biri, ona karşı aynı zamanda anlayış gösterememek, böylece kazanacağınız saygınlıktan yoksun kalmaktır.
‘‘Başkalarının öldüğü görmek kadar bize kendimizi canlı hissettiren bir şey yoktur. Hayat duygusudur bu… baki kaldığımızın duyumudur.’’
Sayfa 743Kitabı okudu
Tavsiyelerinizi uygulamakta bu yüzden bu kadar zorluk çekiyorum; biliyorsunuz, geçen gün bana bir şeye 'tutunmam' gerektiğini söylediniz. İnsan bir an sonra elinden koparılıp alınabilecek bir şeye tutunmakta tereddüt ediyor.
Sayfa 9Kitabı okudu
Yalnız acı çekmek için yaşamak -yalnız hayatın eziyetinin tekrarlandığını ve büyüdüğünü hissetmek- bunun için fazla değerli, fazla kabiliyetliymiş gibi geliyordu ona... Değerli olmak ne zaman bir güvence olmuştu? Bütün tarih, değerli şeylerin yok edilmesiyle dolu değil miydi? İnsan narinse, acı çekmesi çok daha muhtemel değil miydi?
Sayfa 725 - İş Bankası Kültür Yayınları / Elli Üçüncü BölümKitabı okudu
Onun hayatının efendisi,iradesiydi.
Sayfa 522 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor