Okurken yaşamak denilen şey bu olsa gerek. Sanki benim saçlarımı kesip, çaresizlikle o merdivenleri çıkardılar. Kitabın kapağını açar açmaz ilk cümleden kitabın son cümlesine kadar tüm acıyı, çaresizliği, kargaşayı hissettim. Hiç süslü cümleler olmadan, düz ve sade anlatımı ile içine alan bu kitabı okudum demek eksik olur. Baştan sona yaşadım. Bir kısa flim olarak izlemiş olsaydım yine de bu cümleler kadar bana etki vereceğini sanmam. Bir çırpıda ve okurken kafamı hiçbir şekilde kaldıramadığım güzel bir eser.
