Bir İdâm Mahkumu. Eceli "giyotin" denilen kıyım makinesine bağlanmış, ölmeyi bekleyen bir suçlu. Suçunun ne olduğu açıklanmıyor, yalnızca cinayet olduğunu biliyoruz. Son günlerinde aslında hayata olan tutukluluğunu farkediyor; küçük kızı, eşi, ailesi... Geride bırakacaklarını düşünüyor, bulunduğu durumu sorguluyor, korkunç sonundan kurtulmayı umut ediyor, umutlarının yıkılmasına tanık oluyor. Kısacası idama mahkûm edilen bir suçlunun hücresinde geçirdiği süre boyunca ölüme yaklaştıkça düşüncelerinde gerçekleşen değişimleri yaşarcasına okuyoruz.
Victor Hugo, bu eseri ele alırken giyotin vahşetinin son bulmasına katkıda bulunmayı amaçlamıştır. Paris'in ünlü Greve Meydanı'nda gerçekleşen bir idam, ilham kaynağı (!) olmuştur. Böyle bir durumun ilham edinilmesi içler acısı... Eser, büyük eleştiri toplamıştır, kitabın bir kısmında toplumun vereceği tepkiler birkaç karakter seçilerek diyaloglar halinde yansıtılmış, dönemin idama olan bakış açısını özet olarak görebilmemizi sağlamıştır. Bir mahkûm idam edileceği zaman aileler bunu eğlence olarak görüp çocuklarıyla izlemeye gidiyorlar, tiyatro izler gibi bir insanın kafasının kesilerek sepete düşmesini izliyorlar. Bu, o dönemde toplumun psikolojisinin ne denli sorunlu olduğunu gösterir, böyle bir vahşeti izlemek için istekli olmak delice bir şey...
İdâm cezasının gelmesini isteyenler için de farklı bir bakış açısı sunuyor, okumayı erteleyen varsa derhal başlamalı.
Keyifli okumalar dilerim ｡◕‿◕｡
