Bir gönül adamının penceresinden görünen dünya. Çilenin, mücadelenin, hayat kavgasının, bilmeye duyulan açlığın, kitapların, güzel dostların, sonsuz sohbetlerin, vefanın, ahlakın hayata asıl değerini kazandıran birer cevher olduğunun ispatı bir ömür. Davut Özgül, Bir İnsan Biriktirdim isimli hatıratında okurlarını derin bir hayat tecrübesine tanıklığa çağırıyor.
Alusi 1851’de Bağdat’tan İstanbul’a geldikten sonra Çengelköy’den İstanbul’a bakarak;
“Gözlerimizin dudakları İstanbul’un yanaklarını öptü,” der. Fatih’in gölgesinde sayeban olduğu çınarın yanı başındaki Hamdullahpaşa Camiinde Davut Hocam günde beş vakit Davudi sesiyle Çengelköylülerin gönül dudaklarını Hicaz toprağının yanaklarına değdirdi. Rabbim bu peygamber varisini biz cemaatine bağışlasın ve her dem Çengelköy’den kanatlanan gönül kuşlarımıza Kabe’yi tavaftan sonra Medine’nin yeşil kubbesinin eteklerini öpmeyi nasip etsin. (Amin)
Ümit Meriç
