Yine okumaktan pişman olmadığım mükemmel bir Tolstoy eseri. Kitap gerçekten çok akıcı bir dille yazılmıştı, anlamadığım veya okurken kopukluk yaşadığım hiçbir kısım olmadı, gayet anlaşılır bir dili ve okuyucuyu içine alan bir öyküsü vardı. Başlarda "işte sevginin büyüklüğü" diye hayran olarak okurken sonu gerçekten beni üzdü ve gözlerimi doldurdu. Keşke her şey, tüm o güzelim duygular en baştaki gibi kalabilseydi.. Hüzünlendim ama okuduğum için asla pişman değilim. Bu aralar kendi duygusal moduma da uygun bir kitap olduğu için çok beğendim. Normalde kitap incelemesi yapmakta kendime güvenmediğim için burada hiç inceleme yapmamıştım ama bu tatlı kitap için bir şeyler yazmadan duramadım. Bundan sonra elimden geldiğinde inceleme yapmaya karar verdim, umarım yapabilirim. Duygusal bir ruh halinde olan herkese bu kitabı gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum.
