Bir Kadın Seni Seviyorsa
Nursen YıldırımSözler ve Alıntılar
Kibriniz öyle boşuna ki ;
Zirvede kalacağınıza emin olduğunuz an, ayağınıza takılan bir taş sizi dibe indirebilir
Kibriniz öyle boşuna ki ;
Küçümsedikleriniz, muhtaç olduklarınıza dönüşebilir
Kibriniz öyle boşuna ki ;
Az sonra rastgele sıkılmış bir kurşun sizin pencerenizi kırıp, kalbinizi durdurabilir.
Sayfa 98 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Yoruldum.
İnsanlardan,
İnsanların tuhaf bakışlarından,
Gereksiz sorularından,
Her şeyi ben bilirim edalarından,
Herkesin birbirinin acısını küçümseyen tavrından,
Yapmacık,boş muhabbetlerden yoruldum.
Bağıramamaktan yoruldum.
Ayıplarınızdan ,
Kurallarınızdan,
Sığ bakış açılarınızdan yoruldum.
Birileri kırılmasın diye dile gelen cümleleri dişimi sıkarak , yutmaktan yoruldum.
Sayfa 50Kitabı okudu
Ben senin bildiğin kızlardan deliyim !
Sayfa 77Kitabı okudu
Bak, insanlar sana hep yakıştırmalar yapar. Güçlüsün derler, çok güçlüsün. Asabisin derler, güzelsin, çirkinsin, akıllısın derler. Korkaksın derler, acemisin, ustasın, derler, arada kafaları bozulur s.ktir lan derler. İnsanlar hep bulurlar diyecek bir şey. Seni istedikleri kalıpların şekillerine sokarlar. İyiyim, kötüyüm diyemezsin. Asabi değilim, sinir hastasıyım mesela ben. Çocukluktan. Bir şeye biraz kızsam, üzülsem, korksam diz kapaklarımdan başlayıp, ellerime, sonra çeneme varan titremeler yaşarım. Kekelerim, gözlerim dolar. Ama anlatamazsın kimseye, anlamak istemezler. İnanmazlar, umursamazlar. Güçlü değilim diyemezsin. Sen ki derler; şuna göğüs gerdin, sen ki bunu yendin, sen ki diğerini atlattın…
Yoruldum işte diyemezsin. Ayakta o kadar çok durdum ki taşımıyor o dizler artık, diyemezsin. Diyemezsin. Kendine yediremezsin. Alçaltacak sanırsın seni. Belki birileri, zayıf yanlarını görsün istemezsin.
Bilirsin insanın emdiği süt çiğdir, kullanır herkes herkesin zayıflığını.
Ne acı diyorum bazen, acıyorum kendime ve hepimize. Tüm bu beni anlayan, bana benzeyen insanlara!
Sabır tercih, tahammül mecburiyettir.
Sayfa 172 - dokuz yayınlarıKitabı okudu
Beni sevmedi.
Bu mühim değil, kimseye kendini sevdiremezdin. İnsanlar şanslı olanlar ve şanssız olanlar diye ayrılır. Kendini şanssızlardan sayar, yaşamaya devam edersin.
Beni sevmedi.
Bu önemli değil, zaten beni kimler sevmedi saymaya vaktim yok. İnsanlar mutlu olanlar ve mutsuz olanlar diye ayrılır. Kendini mutsuzların içine katar devam edersin.
Beni sevmedi.
Bu tuhaf değil, acısı derin, sorgusu uzun ama kabullenilir. İnsanlar aşık olanlar ve aşık olunanlar diye ayrılır. Kendini aşık olanların en aptalı ilan eder devam edersin.
Beni sevmedi,
Beni seviyormuş gibi yaptı.
Bu mühim,
Bu önemli,
Bu tuhaf,
Bu kabullenilemez ve katlanılamaz.
Bunun ağrısı dinmez, bunun kırgınlığı unutulmaz.
Sevilmiyor olmanın çaresizliğinden sağ çıkar da herkes, sevildim sanmamın düşüşünden kurtulamaz.
-Anne ben aşık oldum.
Bir başka bakıyor bana, renkleri ilk kez görüyormuş gibi heyecanlı, bir ağaca ilk kez tırmanıyormuş gibi acemi bakıyor. İki elini kavuşturup çenesinin altında, uzun uzun bakıyor. Kalk gidelim diyorum, kalkıyoruz. Eşit adımlar atıyor benimle, hangi ayağımla hangi yöne atıyorsam adımımı, aynı ayağı ile aynı yöne atıyor. İlk kez sarılır gibi bir kadına, ürkek sarılıyor. Anne göğsümde çiçekler açtı, her gün suluyor. Alıyor güneşe çıkartıyor onları, okşuyor. Bir bebeğe ninni söyler gibi sakin konuşuyor benimle. Ben başımı yaslarım diye, gökyüzü doldurmuş göğsüne. Ve kır çiçekleri sürünmüş boynuna. Benden önce çok yorulmuş da sanki, benimle dinleniyor..
Sayfa 13 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu