Kumar... yuvalar yıkan, insanları kendine kul, köle yapan zehirli tutku. Kumarbaz.... hayatını kumar masasında geçiren, bizim suya , havaya ihtiyaç duyduğumuz kadar o yeşil çuhaya muhtaç olan zavallı... Kumarbaz... Başkalarının emeğine çöreklenme arzusuyla yanan ama sonunda hep kendisi mahvolan perişan..
S. Zweig usta yine ustalığını konuşturuyor. Bir kumarbazın dünyasını, bu illet uğrunda neler kaybettiklerini anlatıyor. Ama daha çok orta yaşlarda bir kadının önce merakla , acımayla başlayan sonra aniden yıldırım aşkına dönen duygu dünyasını resmediyor.
"Oturuşu bir kuyunun derinine yuvarlanan taş gibi yorgun ve çaresizlik içindeydi." (36)
"Hatıra denilen, kendimizi kandırdığımız anlar da olmasa ne yapacaktı bu insanlık."(68)
"... tüm acılar korkak ve zayıftır; yaşama isteğinin gücü hepsini bastırır." (74)
"Zamanın gücü ve iyileştirme şekli yok sayılamaz, yaşlılığın verdiği deneyim de tüm duyguları silebiliyor." (76)
"... yaşlılıkla birlikte geçmişten korkmamayı öğrendim." (76)
