Yakınlarım benimle bir hastayla ilgilenir gibi ilgilendiler, ama onların şefkati bana yalnızca acı veriyordu, onların onuru ve saygınlığı adına utanç duyuyordum, durup dururken çığlık atmamak için sürekli kendimi tutmam gerekiyordu, aptalca ve delice bir heyecan uğruna herkese ihanet etmiş, herkesi öyle unutmuş, öyle ihmal etmiştim ki.