Celaleddin Rumî,"Zira mümin, müminin aynası olunca yüzü buğulanmadan kurtulur./Mahzunluk zamanında dost,can aynasıdır.Aynanın yüzünü nefesle buğulandırma./../Acaba yüzümü nasıl göreyim?Ne renkteyim ki, gündüz gibi miyim,gece gibi mi?/Diye can suretimi hayli zamandır arayıp duruyordum.Fakat suretim kimseden görünmüyordu./Nihayet dedim ki,ayna neden icad edilmiş,ne güne yarar?Herkes nedir,kimdir,kendisini bilsin diye değil mi?/.../Nihayet ben,beni buldum,iki gözünde aydın bir yol gördüm, dedim/Vehmin;kendine gel,o senin hayalindir.Kendini hayalinden ayırt et dedi./Suretim gözünden seslendi:Birlikte ben senim,sen de bensin./Hayal bu zevali olmayan aydın gözdeki hakikatlerden nasıl yol bulur da girer?"der Mesnevi'de.'
Kendi kendisiyle arkadaş olamanın hedefi,insanın kendi içindeki tahripkâr bir düşmanlıktan kaçınmaktır.Kişi ancak kendinin dehlizlerinde sağ kurtulduktan sonra sağ kalan bir başkasını aramaya başlar.
İnsanın iç dünyasını ele alarak sohbet havasında yazılmış mânâsı derin pek çok konuda da fikir veren bir kitap ve bu konular ile ilgili nadide fikirlerini belirten yazarın beğendiğim eserlerinden biri oldu.Tavsiye ederim.
