Cem Akaş sayesinde tanıdığım Süreyyya Evren'den okuduğum 2.kitap. Tamamı ile sürrealist hikayelerin bulunduğu, akışın nasıl ilerlediğini bilemediğiniz, sanki uyuşturucu etkisinde okunsa daha kolay takip edilir izlenimi veren (ironi), bir kitap görünümünde. Durumlara yüklenen anlamlar, bazı olaylar için verilen felsefi yaklaşımlar gayet güzeldi. Şiirsele yakın bir anlatım da süsü olmuş. Ancak okuması zor, hazmetmesi neredeyse imkansız bir kitap olması nedeniyle sayfalar boyunca modunuz düşebilir. Farklı şeyler deneyeyim derken, yer yer amatör bir yazarın denemelerine dönmüş neredeyse.
