Sen bir çocuksun, annen sinirden bir de sevinçten doğurdu seni yırtılan ipek sesiyle;
Bir çocuksun sen, bedeviler gibi ezberindeki şiirlerle bulmak zorundasın çölde yitirdiğin yolu; yeryüzü şenliğinin azımsanamaz bir parçasıdır yaktığın ateş, kıvrıldığın dönemeç, açtığın şemsiye, kucakladığın yaşlı ağaç; iyi çocuksun; tuhaf çocuksun; ağzını burnunu tıkasalar gözlerinle soluk alırsın; gözlerini bağlamaya kalksalar el ve ayak tırnaklarınla; kalsiyum ve kalker destekler seni, yeraltı suları destekler seni yırtılan ipek sesiyle;
Bütün evler boşaltılmış, herkes dışarı dökülmüş; taşıtlar adam almıyor, sinemalar tıklım tıklım, sokaklarda insan başlarından bir nehir; meydanlarda insanî tabaka görülmemiş
bir çiçeğin taçyaprakları gibi
yırtılan ipek sesiyle;
Aşkla isyanı bütünleştiren şiirleriyle tanınan Cemal Süreya hiç şüphesiz Üvercinka ile İkinci Yeni şiirinin öncülerinden olmuştur. Bir Kırlangıcın Daha Var, şiiri şairin fikir eğiliminin değil, kişiliğinin belirleyeceğine inanan, şiirin “insan töresi, insanın kendisi” olmasını isteyen Cemal Süreya’nın Sevda Sözleri’nden bir seçki.
Cemal Süreya ’nın iki şiiri hakkında konuşmak istediği için bu yazıyı yazıyorum. İlk şiirimizle başlayalım. Kahvaltı’da şöyle diyor şairimiz;
“Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem
Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı”
Aklıma anında 
Oscar Wilde geliyor, o da “Yalnız sıkıcı insanlar kahvaltıda parıldar.” demişti. Bana göre
