Bir Koltukta Kaç Karpuz
Aydın EnginBir Koltukta Kaç Karpuz Posts
You can find Bir Koltukta Kaç Karpuz books, Bir Koltukta Kaç Karpuz quotes and quotes, Bir Koltukta Kaç Karpuz authors, Bir Koltukta Kaç Karpuz reviews and reviews on 1000Kitap.
Yalnız şunu söyleyeyim: Türkiye'ye gelmedi savaş, yani harp olarak gelmedi. Bir gece bir uçak uçtu, ışıklar kapatıldı, karartma yani ...
Yine o yıllardan hatırladığım birtakım insanlara Hitler sempatik göründü. "Bak geldi; Yunanistanı aldı; sınıra geldi. Türkiye'ye girmedi. İyi adam o" gibi düşünceler yani. Oysa Hitler... Mussolini onun çırağının çırağı bana göre... Hitler bu işin başında. Nazi, faşist bile değil. Katil, cani hepsi bunların. Nazi, faşist falan bir fikirdir nihayet. Fikri söyler, beğenmezsin, o fikirde olmazsın. İşte o yıllarda Hitler'in gelip kapıdan dönmesini "Bak adam hatır sayıyor" diye kabul edenler de oldu. Çünkü biz 1 . Dünya Harbi'nde Almanlarla silah arkadaşıydık. Benim çocukluğumda Fransızca geçerli dildi; herkes Fransızca öğrenmeye bakardı. Fakat Almanya'nın kalkınması Almancayı biraz öne çıkardı. Hele 2. Dünya Savaşı'na doğru Almanca iyice sivrildi. 2. Dünya Savaşı'ndan sonraysa İngilizce, daha doğrusu Amerikanca favori oldu. Oysa o sıralar Almanya sempatikti. Almanya bize dokunmadığı için sempatikti. Hitler için "Bak adam hatır sayıyor. Kızmayın. Bu Hitler doğru yapıyor" diyenler, hele bize hücum etmeyince iyice Hitlerci oldular. "Biz de Hitler'le beraber savaşa girelim" diyenler bile çıktı.
Sayfa 54Kitabı okudu
Daha ilkokula gitmiyorum. Küçüğüm yani. 5 yaşındayım. "Gazi Mustafa Kemal Paşa" dediler, bir tren geçti, trenden el salladığını gördüm mü hatırlamıyorum. Yani böyle bir tren geçti ve o trende Gazi vardı.
- Peki siz sonra hiç görmediniz mi Atatürk'ü?
- Hayır. İran Şahı gelmişti. İran Şahıyla beraber çok uzak-tan otomobille geçtiler... Hatırlamaya çalışıyorum ama hayır...Türkiye'nin on cumhurbaşkanından dokuzuyla neredeyse kişisel dost oldum ama . . .
Sayfa 51 - PDFKitabı okudu
10. YIL MARŞI'NI 1O. YILDA SÖYLEMEK
Benim için çok önemli. Evlerin kapılarına üçer ampul takıldı ve bayrak asmak zorunluluğu kondu. Biliyor musunuz, bugün her yerde söylenen 10. Yıl Marşı'nı biz o gün... canlı yayın demek istyorum sanki, o marşı canlı olarak söyleyen ilk öğrencileriz biz. Sınıfa girip bize öğrettiler. 1O. Yıl Marşı'nı biz onuncu yıl da söyledik.
- Kapılara üçer ampul koyduk dediniz. Bu ne demek?
- Bir tahtanın üstüne üç ampul konuyordu. Elektrik kablosu ile prize sokuluyor, aydınlanıyordu. Üstünde Türk bayrağı. Onuncu yıl muhteşem kutlandı. Onu hiç unutamam. Çocukluktaki en büyük hatıram.
Sayfa 49Kitabı okudu
- O yaşta bir çocuğa ne ifade ediyordu Atatürk'ün ölümü?
- Hiç siyasal düşünmediğimi çok iyi hatırlıyorum. Yani ben" Eyvah şimdi Türkiye ne olacak" demedim. Çünkü İsmet Paşa ismi o kuşaklar için bir güvenceydi. Atatürk'ün en yakın arkadaşıydı o. Gerçi ben "Atatürk o kadar büyüktü ki gerçekte ikinci adam yoktu" diyenlere katılırım. Bu bir gerçek. Ama yine de İsmet Paşa hep vardı. Bu bizi çok etkiledi. Hiçbirimiz ne olacak diye sormadık. Devlet güçlü müydü, değil miydi bilmiyorum ama yine de...Tam savaş bölgesindeydik. Birkaç aile dostumuz, ahbabımız konuşurlarken kulak kabartıyordum. "Bittik, bittik. Alman kapıya dayandı. Kapıdan girdi mi bitecek.
Mustafa Kemal de yok. Bunlar bizi kurtaramaz. Gitti Türkiye, gitti" diyen kötümserliklerini duyuyordum bazı büyüklerin.
- Evet. Bir yıl sonra da savaş başladı zaten... Değil mi?
- Evet. Lise birdeydik. Yalnız biz savaşı hiç anlamadık. Yaşamadık yani. Camlar maviye boyandı; mavi kağıt kaplandı. Elektrik lambalarının üstüne yine mavi kağıt koyduk...
Sayfa 49Kitabı okudu
"Memleketi kurtardı bu adam"
- Şimdi babamın bir Atatürkçü olduğunu söyleyemeyeceğim. Babam Osmanlı'dan gelmiş. Kitaplar Abdülhamid için "hain Padişah" diye yazarken babam "cennet mekan" diyenlerden bir Osmanlı. Hani padişahlara laf söyletmeyenlerden. Arada Kemal ağabeyim espriyle karışık "Aman baba se nin o padişah dediğin şunu şunu yaparmış" dedi mi "Sus kerata" diye şakadan çıkışırdı. Yani şakasını kaldırırdı. Ama ben 10 Kasım akşamı eve geldiğim zaman baktım, babamın önünde resimli bir gazete duruyor...
- Babanızın?
- Evet. İlk sayfasında Atatürk'ün resmi olan bir gazete... Ve babam ağlıyordu. Bunu gördüm. Babamın "Memleketi kurtardı bu adam" diye ağladığını duydum. Bence çok önemliydi.
Sayfa 49Kitabı okudu
– Atatürk'ün ölüm gününü hatırlıyor musunuz?
– Böyle soru olur mu hiç? Yaşadık biz o günü. Ortaokulda 10 Kasım günü tarih dersi vardı. Öğleden sonraydı. Tarih öğretmenimiz Reşat Ekrem Koçu hüngür hüngür ağlayarak girdi derse ve öyle güzel, öyle etkili bir şekilde bize Atatürk'ün ölümünü anlattı ki... O an hayatımın unutamadığım büyük olaylarından biridir.
–Anlatır mısınız o anı? Duyduğunuz anı?
– Duyuldu işte. Atatürk ölmüş. O zaman okulda radyo madyo yok bugünkü gibi. Reşat Ekrem Koçu hocamız derse ağlayarak geldi. Bize onun ne kadar büyük olduğunu anlattı. Hem ağlıyor hem anlatıyordu. Bizler de ağladık. Cenaze kalkacağı zaman okullardan çocuklar seçildi. Ben de seçilenler arasındaydım. Sirkeci'deydik önce. Sonra bizi aldılar. Dolmabahçe'ye gittik ve katafalkın yani Atatürk'ün tabutunun önünden geçtik. Cenaze gününde geldik, tabutu taşıyan top arabası geçerken biz de ağladık.
Sayfa 48Kitabı okudu