Çaresizlik korkusunun ve düşüncesinin egemen oldu, bir boş kalmışlık ve ne yapacağını bilememe halinin egemen olduğu kısa öyküdür. Bakış açısının önemini anlatsa da şimdi dürüst olalım bu coğrafyada en iyi, en sağlam, en motive edici şeyleri okurken bile ilk yarım saat dünyanın en harika insanı hissedilir sonra bu etki geçer ve bir sonraki güne kalmadan yine berbat, başarısız bir düşünce, bir umutsuzluk hakim olur insanlara.
Dürüst olacağım ki kitap çok iyi. Yani bakış açısını ve tarzı yakalamak çok mühim buna yürekten katılıyorum ama gerçek hayatta bunu uygulamak için insanlara olumlu şartlar sunulmalı kanaatindeyim. Hiçbir şey yapmadan, yapamadan, çaresiz kalan insanlar sürekli İYİYİM, HER ŞEY ÇOK HARİKA gibi düşüncelerle ilerleyemez zannımca. Yani ortalığı biraz toparlamak gerekiyor. Bunun olacağına inancım da yok o yüzden fazlasını yazamayacağım.
Hatırlayalım, Aforizmalar kitabının ilk sayfasında, kitap başlar başlamaz ilk madde neydi? Gerçek yol, yüksekliğe değil de yerin hemen üzerine geçirilmiş gergin bir ip boyunca gider. Bu ip sanki üzerinde yürünmek için değil de tökezletmek için tasarlanmıştır.
İyi okumalar dilerim..
