Bir Metropol Hikayesi - Burçin Bircan
Emrullah ErdinçQuotes
Spotlar altında parlayan bir yıldız olmanın hayallerini kuran Burçin, aslında amacına çok yaklaşmıştı. Ama düştüğü uyuşturucu batağı onu pırıltılı dünyaların basamakları yerine, bir çöp gibi bırakıldığı Kozlu Mezarlığı'na götürdü.
Ne kadar güçlü olmaya çalışırsa çalışsın, attığı tüm adımlarda büyük hayal kırıklığına uğruyordu. Birinin omzuna yaslanıp ağlamayı çok kadınsı bulduğu için içindekileri hep saklıyordu. Güçlü kadın oyununu oynuyordu. Aslında birisinin omzuna yaslanıp ağlamayı çok istiyordu ama gururu yüzünden yapamıyordu. Çünkü çevresindeki insanların onu kullanmaya başladığını anlamıştı. Her gece annesini ve babasını özlüyordu. Bir tek onların omuzunda ağlayabilirdi.
Sayfa 44Kitabı okudu
İstanbul'da acımasızdır
insanlar onu sırtından bıçaklamış ve sadece cinsel bir obje olarak görmüşlerdi. Yalnızlığını, yıllarca yanından ayırmadığı oyuncak küçük bebeğiyle paylaşı yordu sadece. Ama İstanbul'da o da onu yalnız bırakmış, terk etmişti.
Sayfa 142Kitabı okudu
Memleketime bir ben böyle bakamıyorum herhalde
İstanbul... Esrarı hiç çözülemeyen gizemli şehir İstanbul Taşı toprağı altın olan fırsatlar diyarı İstanbul.
Sayfa 16 - 2004, 3. baskıKitabı okudu
Burçin, bir gün kumsalda güneşlenirken başını gökyüzüne çevirdi, derin düşüncelere daldı. Gökyüzü masmaviydi, bu da Burçin'in en çok sevdiği renkti. Onun için bu renk özgürlüğü anımsatıyordu. Gökyüzüne bakarken kendi hayatı film şeridi gibi geçti. Çünkü o artık özgür değildi, uyuşturucunun esiri olmuş binlerce insan gibi bir köleydi. Nerede yanlış yaptığını sordu kendi kendine. Şansının neden kendisini bırakıp gittiğini düşündü.
Sayfa 41Kitabı okudu