Bir Müzisyenin Arayışı
Sedat AnarSözler ve Alıntılar
"Zaman iyi niyetli bir makyajcı değil. Eline geçirince kişinin yüzüne, tenine yapmadığı kalmıyor. Şaşmaz bir sakarlığı tutuyor. Afet gibi güzel bir çehreyi kurutuyor ya da bir pelte ve ya bir hamur yığınına çeviriyor. Dokunamadığı, yenilgiye uğratamadığı tek şey insan sesi, Ten gibi, Vücut gibi çabuk yaşlanmıyor ses."
Türkiye'de hep Türk müziği ve Batı müziği, alaturka, alafranga, teksesli müzik ve çok sesli müzik ayrımı yapıldı, yapılıyor. Ne yazık ki müzik bile bir etiket üzerinden insanları ayrıştırma konusu olarak kullanılabiliyor. Oysa müzik, insanları birbirine yaklaştıran, toplum bilinci kazandıran, beğenileri geliştiren bir sanattır.
Emil Ludwig, Beethove'in Symhony No : 5'i içim şöyle der: " Senfoni içindeki korkunç sessizlik öyle ağır, öyle acımasızdır ki birinin onu duyacak kulağı olsa korkudan kalbi durur" Hiç kuşkusuz Beethoven sessizliği fazlasıyla duymuştur.
Müzik, bir toplumda yolculuk etmek , bir kıyıdan ötekine geçmek, bir yerden bir yere sürüklenmek zorundadır.
Müzik hangi tınısal ve yapısal niteliklerle donanmış olursa olsun, alımlayıcı zihinle karşılaşmadıkça anlamsız bir gürültü olarak kalır.