Dilimizde "olduğu gibi kabullenmek" cümlesi var hep. Anlamını bilmeden,bilsek te uygulamadan kullandığımız. İlk defa tanıştığımız bir insana bile nerelisin diye sorup, o sehirdekiler içinde iyi şeyler demezler demeyi de ihmal etmeyiz. Ötekileştirmeye devam eden bir kesim var hala. Korkarım ki bu kesim varolmaya devam edecek. Ilk 2016 da okumuştum bu kitabi tamda kendimi arama yolculuğuna çıkmışken gerekmedikçe insanlarla iletisim kurmayı istemediğim bir zamandayken. Bir kitap hayatımızı değiştirir mi diye sorsanız şimdi; şüphesiz bugün bana bu cümleyi soracak iletisime girebiliyorsan tam da kitapla değişen "ben" sayesinde derim.
Kitabın her sayfası ayrı bir yaşam her karakter ayrı bir dünya bu ayrılığın bu aykırılığın bütünleştiği tek bir kavram olan insanın yolculuğu... Acı her dinde,sevinç her dilde aynı peki bu aykırı yaklaşım neden ? Tam da bu anlatılıyor. Her insan bir kitap görebilene. Her bölümü başka bir nefes kitabın. Aldatanın,aldatılanın,yoksulun,zenginin kim olursa hangi kesime hitap ederse etsin tek bir noktada bulusulacaginin en güzel anlatımı. Bu günlerde bunu bizzat yaşayarak öğreniyoruz malesef.
Kabullenmek,kucaklamak inancın, kökenin,tercihlerin nedir diye sormadan. Farklı görüşe sahip olmanın bir insana sarılmaman için bir sorun teşkil etmemesi. Kendi farklılığını kabul etmediğin,kendini sevmediğin,ötekilestirildigin için öteki diyorsun senden olmayana. Sende başlıyor. Kendini sevmenle ve gülümsemeni kimseden esirgememenle başlıyor bir olmak. Yaşamın, inancın,maddiyatın veya maneviyatın mühim değil mühim olan insan olman. Ögrendigim ve öğrettiğin her an için sonsuz teşekkürüm var...
