Bir Nefes İstanbul
Aret VartanyanSözler ve Alıntılar
Aynaya baktığında dışarıda milyonlarca olandan birisin. Ahlaka, toplumun sana öğrettiklerine karşı gelecek, başkaldıracak zerre cesaretin olmadığının farkına var. Kendi kendini güçlü olduğunu inandırmaya çalışma. Değilsin. Göğsünü açıp, kalabalığa bağırmadıkça ‘ben burdayım’, elindekileri kaybetmek korkunu yenmedikçe ve başkalarının onayını, takdirini bekledikçe bir zavallıdan öteye geçemeyeceksin. Söylenme, söyle ve yap.
Yalnızlığınla kavga etmekten vazgeç. Yalnızsın ve kimse sana senden daha yakın değil. Olamayacak da. Sen yalnızsın. İnsan yalnız bir varlık. Bunu değiştiremeyeceğinin farkında ol ve kabul et.
Sen” sana emanetsin. İlk adımı, sevdiğin birine sarılarak, annene, çocuğuna, karına, sevgiline onu ne kadar sevdiğini söyleyerek başlayıp atabilirsin. Sonrası sana kalmış...Yoldaki garibana, komşuna, yolun kenarındaki ağaca, sokak köpeklerine, hatta sevmediklerine yapacakların sana kalmış. Bu “Sen”in hayatın...
İstanbul’da kitap okuyamadığımı fark ettim. Sokaklar kitap. Yürüyen sayfalarla dolu sokaklar. Tut bir tanesini, çevir ve okumaya başla.
Bir metropole, bir kente değil, bir kadına âşık olmuş gibi şehri düşündüm.
Kadın ve erkek var olduğundan bu yana birbiri için yaşadı. Tekeşlilik yerleştiğinde, kozmetik sektörünün sona ereceğini söyleyen Wilkins ne zaman silme makyajlı bir kadın görsem aklıma gelir. Ama bir kadın için savunma aynıdır. Biz, birbirimiz için süsleniriz. Yani erkekler olmasa da biz aynı makyajı yapar, aynı etekleri giyeriz..
Yalnızlığınla kavga etmekten vazgeç. Yalnızsın ve kimse sana senden daha yakın değil. Olamayacak da. Sen yalnızsın. İnsan yalnız bir varlık. Bunu değiştiremeyeceğinin farkında ol ve kabul et.