Merhabalar, bir süredir reading slump batağından çıkmaya çabalıyordum. Sayfa sayısı nispeten az olan kitapları seçerek bunu aşarım artık diye düşünürken Halid Ziya tarafından beklenmedik bir anda kalbimden vuruldum dırırırım (stüdyoda harbiden duygusal anlar..)
Halid Ziya, Reşat Nuri, Halide Edip gibi yazarları okumaktan fazlasıyla zevk alıyorum. Bu kitabı da büyük bir zevkle okudum. Günlük tarzından hoşlananlar kitabı ekstra beğenecektir herhalde. Beni en çok düşündüren alıntılardan birkaçını köşeye not olarak bırakmak isterim:
“İnsan hakikati mümkün mertebe unutmak, biraz hissiyatını ta'til ederek şahsiyetten uzak birtakım hissiyata, şahsına yabancı denebilecek bir şahsiyete girmek için vesile arar.”
·
“Bazı dakikalar vardır ki, insan nefsini anlamak için kalbini ve aynı zamanda fikrini dinlemeye muhtaçtır. Ben bu ihtiyacı hissediyordum.”
·
“Ey hayat! Sen bundan mı ibaret idin?...”
·
İlgilisine keyifli okumalar dilerim :)
