Çok iyi bir deneyimdi bu kitabı okumak.
Kitap okuma serüvenimde bir köşe taşı oldu diyebilirim. Fazla iddialı belki de, ancak böyle düşünüyor ya da böyle hissediyorum. Farklı mı ki bu iki yöntem birbirinden?
Kitap okurken yazarın okuyucuyla ilişkisini dahası, ilişki kurmayı isteyip istemediğini, bunu becerip beceremediğini çok önemsediğimi fark ettim. Bunu yapış esnasında okuyucuya saygı gösterip yeterince okuma yapmış olmasını, araştırma ile uzun zamanlar geçirmiş olmasını, içindeki kibri bir tarafa bırakmış olmasını görmenin muhteşem doyurucu hissini yaşamak büyük zevk veriyor.
Yazarın, ana kurgu yanında paralel giden yan konuları ustalıkla yürütmesi, insan düşünce ve his analizindeki becerisi, tasfirlerindeki şiirsellik ve okuyucu ile kurduğu zarif ilişki iyi okuyucu için vazgeçilmez olduğunu düşünüyorum.
İşte Ian McEwan bu açılardan benim için tam bir kahraman.
Bu kitaptaki ana konuya dair kelimeler yazmak gerekli değil bence. Sadece iyi bir öykü, roman nasıl olmalı ya dair içeriği, eser yaratma sürecindeki sancılı dönem ve insan ilişkilerindeki (özellikle aşk) gelgitler, patlamalar, yalan, dürüstlük adına inanılmaz bir metin.
Yazacak o kadar şey var ki içimde, bir sürü kavram dolanıp duruyor kafamda,. Bu kitaptaki bir çok kısa bölüm hakkında sevdiğim bir iyi okurla ne kadar heyecan dolu, verimli tartışmalar yaptığımı söylemem yeterli sanırım.
Muhteşem.
İyi okumalar dilerim.
Dn: Yazarın tüm külliyatını bitirmek borç oldu.
