Bir seneden uzun süredir kitap incelemesi yapmadığımı fark edeli epey oluyor, ancak bu orucu hangi kitapla açacağım sorunsalı bir süredir aklımdaydı.
Beklenen kitap geldi: Bir Şey Olduğu Yok
Bu kitapla yine bir kitapçıda avare avare gezinirken karşılaştım. Neden bu kitaba yöneldim, çünkü benim hayatımda da bir şey olduğu yoktu. Gerçekten de hiçbir şey olduğu yoktu. İşe gidip yorulup eve gelip uyumak dışında hayatımda hiçbir şey yoktu. İşte ilk tanışmamız böyle oldu.
Kitabın arkasını çevirdim ve konusunun ilginçliği beni cezbetti.
Bir Cumartesi akşamı başladım okumaya, ve yaklaşık 5 saat sonra bitirmiş şekilde kitabı elimden bıraktım. Biraz kendime kızdım, çünkü hoşuma giden şeyleri sonunu düşünmeden hızla tüketirim. Ama olan oldu, bu 5 saat içinde sıcacık, bir o kadar da akıcı bir kitap bitirmiş oldum.
Dikkati çekmek istediğim nokta ikizlerin kendilerini korumak için geliştirdikleri savunma mekanizmasının onları daha da yalnızlaştırıp bir kısır döngüye sokması. Aslında hepimizin böyle savunma mekanizmaları var, ancak tek eksiğimiz fiziken değil de içten içe öfkeyle yanıyor oluşumuz.
Kullanılan dil sade, cafcaflı betimlemeler sevenlere uygun bir kitap değil. Karakterlerin duygu durumu, çözümlenmeleri bu kitabı bu kadar samimi kılıyor.
Kıssadan hisse, tavsiyedir okuyunuz
