Gündelik hayatta bir araya gelip dünya kurtaran topluluk çok nâdirdir desem uygun olmaz, neredeyse yoktur....
En fazla bu savaşlarda mümkün olabilir ki, bu da dünyayı kurtarmak değil iki milletin kendi milletini müdâfa etmek pahasına bir diğer milleti yok edip kendi dünyasına kendi deyimiyle toprak katıp sınır çizmektir...
Yani genellikle dünyayı silahların kurtaracağıni zannederiz.. Oysa Demirkıran, bunun beynimizle ve gayretimizle mümkün olduğunu ve genel manada ufak şeylere takılıp düştüğümüzden sebep büyük adımlar atmaktan korktuğumuzu güzel ve akıcı bir üslupla anlatmış...
Dahilerin nasıl da medya maymunları yanında sönük bırakıldığını....icrât yapmak isteyen her bireyin önünün gerek toplum ve gerekse ilgili mercîlerce nasıl da kesildiğinin.. hatta ve hatta bizim de farketmeden onların önünü kesenlere kör kalıp, yanlış adamlara alkış tuttuğumuzu kitabına çok güzel bir şekilde işlemiş...
Kitaba 7 puan vermemin sebebi ise
"Sayın Demirkıran bazen çok ince ayrıntılara takılıyorsunuz...dahiler ince ayrıntıya takılmalı mı bilmem ama, ince ayrıntılara önem verenler genellikle büyük resmi göremeyebilirler..."
Sevgilerimle...İyiKi varsınız.....
