Bir Yaratılış Efsanesi
Osman AktaşSözler ve Alıntılar
Tanrı insanı ölümsüz yaratmıştı…
Ama o ölmeyi tercih etti…
Yıldırımlar boşalan göklerin sesinde
Dökülse yolları çiğnerken tırnaklarınız,
Varlığa yürümedeyse ayaklarınız;
Kendinizi tartarak aşk terazisinde
Dünya sayfasına gidip gireceksiniz.
Kuşkular yaratan sırlarından alıp
Evrene yeni sırlar vereceksiniz.
Bir sevdayla yanmışsa eğer yüreğiniz
Aşka yemininizdir acıya katlanmak.
Ok yaralı ala geyiğin çektiği gibi;
Kurşun yemiş boz yeleli kurt gibi;
Dayanılmaz acıyı çekeceksiniz...
Sayfa 28Kitabı okudu
Mademki öğrendiniz
En son sözünü doğanın
Ve bir gerçeğin içindesiniz;
Bir tek siz varsınız mademki;
Hiç kesilmeden nefesiniz
Yalnız yürümeyi bileceksiniz...
Sayfa 29Kitabı okudu
Ufukta güneş parlıyor, gece gölgeler kayboluyorsa; bahçede açmışsa rengarenk yediveren gülleri...Görmeliydi insan ve koklamalıydı. Almalıydı buğdayın ekmekte, ağacın meyvedeki tadını. Dokunmalıydı sevdiğine, sevdiğini, sevildiğini hissetmeli,hissettirmeliydi insan,çünkü şu evren onunla vardı ve onun sesinden almıştı adını...
Sayfa 14 - Ötüken Neşriyat