Bir Yaz Yağmuruydu
Mario LeviSözler ve Alıntılar
Gün gelir, büyük bir uyanışın tanığı oluruz.
Beni bu topraklarda bırakın
Ben ağlarken bırakın.
Keder hayatın içindedir, bir yazgı gibi yaşanır deyiş yerindeyse. Yıllar, yüzyıllar süren bir kovulmuşluk duygusu. Haksızlıklar, yabancılıklar, işkenceler.
Bu mirası taşımak kolay değildir.
Dünyada bana gerektiği kadar sessizlik yok.
Herkes yapabileceğini yapar, verebileceğini verir, karşılığında da alabileceğini alır. Kimileri küçük bahçesinin toprağını işleyerek kendini bulur ve yaşar, daha fazlasını aramaya gerek görmez, kimileri o bahçede kalmaktan, dahası hapishanesini inşa etmekten başka türlüsünü yapamadığı halde, başka toprakları boşuna hayal eder, bekledikleri gerçekleşmeyince de suçu toprakta arar, kimileriyse bunların hiçbirinin farkına varmaksızın yürür gider.
Sessiz köşemden, küçücük dünyamdan, hani nasıl derler, günü geldiğinde kendimi var etmek ve var ettiğimi hissetmek için çekildiğim, sığındığım 'uzlet kulemden' dilediğimce çıkabilir, uzaklaşabilir miyim şimdi ?.. Her şeyin giderek birörnekleşmeye, sıradanlaşmaya, hatta bayağılaşmaya doğru gittiği bir dünyada, birlikte yaşamalara yüklenebilecek bu kırgınlıkların da, bu övünç ve sevinçlerin de ne önemi var ?.. Bu gerçeği hatırladıkça, kendimi bu beş yüz yıllık tarihin neresine koyabilirim?..
Bana geleneklerden, büyük umutlardan ve refah içinde yaşamalardan söz edenlere gizliden gizliye gülümsemekten kendimi alamıyorum.