“Erenköy istasyonundaki görkemli çınara alışmaya çalışıyorum: tüm inananların direnci de böyle; köklü, damıtılmış özsuyu toplayarak, geçer insandan insana bir akım; insancıl bir dik kafalılık.”
"Bir Yazarın Notları" eserinde Pakdil,
"Büyüdüm, çeşmeler de aktı yanımda. Şimdi bakıyorum, kimi kurumuş, çok az su akıyor kiminden de. Her çeşme bir kent oldu yanı başımda. Nerede bir çeşme görsem, suyu akıyorsa, Maraş'ın manevi görüntüsü süzülmektedir."
…
Ben, bir şeyi, hiç mi hiç, "az" sevemedim!
Hele "orta" hiç sevemedim.
Hep çok sevdim...
Arkadaşlarımı da çok severim.
Yeryüzüne biterim.
Eve portakal aldığımda kasayla alırım.
Dayanamayanlar çürür.