Bize her an eslik eden, hatta bir parcamiz olan golgemizin hic farkina varmamamizin onu uzebilecegini, kirabilecegini, hatta kizdirabilecegini dusundunuz mu? Nereye gidersek oraya geliyorsa, biz konusurken konusuyorsa, biz susuyorken o da susuyorsa, onun da bizim gibi bir kalbi ve akli olabilecegini dusunmek, ilk bakista sacma gibi gorunmekle birlikte hic de sacma olmayabilir. Ihmal edilen herkes gibi o da, gunun birinde canina tak edip bizi terk etmeye kalkabilir. Ve hepimiz en az bir kez deneyimledigimiz icin biliriz ki terk edilmek hos degildir. Ve terk edildigimizde, birden, bizi terk edenin o gune kadar fark etmedigimiz bir sekilde, hayatimizda ne kadar onemli oldugunu goruruz. Ama artik is isten gecmis olur.