Bir Yeşilin Peşinde
Asım ZihnioğluQuotes
O dönemde köylerde, ayağına papuç bulabilen mutlu azınlık az bulunur, bu kişilere gıpta ile bakılırdı.
Çorap ve çarıklarını çıkararak yine yalınayak kaldılar. Köylerine ulaşıncaya kadar aşacakları yollarda bu çarıkların eskimeden korunması gerekiyordu.
Rahmetli yazar, siyaset ustası ve gazeteci Hüseyin Cahit Yalçın bir Rize seyahatinde bu bahçeye uğrar ve buradan gördüğü iç açıcı manzara karşısında bastonuna dayanarak etrafı seyre dalar. Bir müddet sonra da kendini toparlayarak şöyle der: " Az kalsın bastonum da yeşerecekti. "
1946 yılında ilk çay fabrikasını inşa ederken Mehmet Mataracı bir gün fabrikaya geldi. Bina beşinci kata yükselmişti. Bu kadar büyük bir binayı çayla nasıl dolduracaksın? diye sormuştu. Yanıtım, "Bu bile yetmeyecek, bunun gibi daha çok fabrikalar kurulacak" oldu. Bu sözümü garipser gibi bakmış, " Zararı yok, gerekirse kışla yaparız" diye alay etmişti. Ama daha sonraları hızla gelişen çay ürününün , kurulmasını zorunlu hale getirdiği Gündoğdu ve Çayeli Fabrikaları'nın açılışına katılarak sevinmiş ve artık kurtuluş umudunun gerçekleşmekte olduğuna inanmıştı.
Ama ne yazık ki artık bugün Rize ve çevresinde feletika bezi dokunmuyor, bunun dokunmasında kullanılan kendir de yetiştirilmiyor. Dünün el ve ev sanatı olan feletika üretimi yok olup gitti.
Sevgi ve dürüstlük dokunduğu her yerde yankı bulur.
Türk parasının değerli olduğu zamanlar da varmış efendim...
Ayrıca cebimde iki tane Türk elli liralığı vardı. O zaman en büyük para elli liraydı ve Türk parası çok kıymetliydi. Türk parasının yüksek değeri Hindistan'daki yaşamım ve çalışmam sırasında da yardımcı olacaktı.