Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Bir Zamanlar Ben
Atilla BuğraEn Beğenilen Bir Zamanlar Ben Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Bir Zamanlar Ben sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Bir Zamanlar Ben kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ahh kısacık kitapta upuzun bir hayat hikayesi okudum. Özellikle 80'li 90'lı yıllarda çocukluk, gençlik ya da yaşlılık herhangi bir dönemini yaşamış olanlar mutlaka kendinden bir şeyler bulacaktır. "Güzellik Bir Yaradır" kitabından sonra çok iyi geldi, dinlendim resmen Karakterimiz Levent' in çocukluğundan başlayan hayat hikâyesini kendi dilinden anlattığı çok akıcı bir kitap olmuş Kısaca tavsiyemdir. Sağlıkla ve kitapla kalınız efendim. (2021/7)
“Neden büyümek için bu kadar acele ettim ki ? Yetişeceğim ne vardı ?”
Sayfa sayısı: 102
Yazar : Atilla Buğra
İçimi sıcacık saran hikayesiyle gözlerim dolu dolu bitirdiğim güzel bir kitapla geldim bugün. Yazar öyle güzel şeylere değinmiş ki ama aslında hepimizin yaşamından kareler bunlar. Çoğu yaşadığımız şeyler diğer kısım ise yaşama ihtimalimiz olan şeyler. Böyle düşünüp, empati yaparak okuduğum için daha çok etkilenmiş olabilirim elbette ama yazarın dili de gayet sade ve akıcıydı. Elime almamla bitirmem aynı zaman dilimindeydi.
Kitap güzel bir mahalle ortamında yaşanılan otobiyografi tarzında bir eser ama aynı zamanda bir otobüs yolculuğu sırasında başımıza gelebileceklere de değiniyor sürekli. Hayat da bir yolculuk değil mi düşününce ? Otobiyografi deyince önyargı oluşmasın, 90’ların sıcak samimi mahalle ortamında geçen bir hikaye bu. O yüzden daha çok sevdim kitabı. Umarım sevdiğimi hissettirebilmişimdir sizlere de...
“Sylvia Plath;
Nefret ettiğim bir şey daha varsa, o da insanların kendinizi berbat hissettiğinizi bildikleri halde neşeyle hatırınızı sorup, ‘iyiyim’ demenizi beklemeleridir.”
“Unutmak, insanoğluna verilmiş en büyük nimetlerden biri. Düşünsenize; acılarımız ilk günkü gibi taze olsa neler olurdu ?”
Bir zamanlar ben
Az ama öz bir geçmişe yolculuk hikayesi..
Kitabı; yazarın kitabında bahsettiği Simon&Garfunkel'in "The Sound of Silence" parçası eşliğinde dinlerken ben de geçmişime bir yolculuk yaptım..
Keyifle okunacak yalın anlatımlı bir kitap..
·
Puan vermedi
Bir Zamanlar Ben... İleriki yıllarda bu zamanlar özlenir mi bilinmez ama şu zamanın yetişkinleri 90'ları özlüyordur muhtemelen... En azından ben öyleyim... Havası farklıdır 90'ların... Daha teknoloji elimize inmemiş, sanalda değil de gerçekte yaşayan insanlardık... Sokak çocuklarıydık biz... Akşam ezanıyla oyunu bırakıp evlere koşanlardık... Niye büyüdük ki sanki...
.
İşte Levent de böyle diyor... "Neden büyümek için bu kadar acele ettim ki? Yetişeceğim ne vardı?".. Bir otobüs yolculuğu ile geçmişe giden, giderken yanında bizi de sürükleyen anılara girdikçe kendi anılarımızı da hatırlatan Levent'e eşlik ediyoruz... Acısıyla tatlısıyla hayatın kendisine... Özellikle çocukluk yıllarını anlatışını çok sevdim... Buruk bir özlemle okudum satırları... Walkmancileriz biz... Sonra Levent büyüdü... Biz de büyüdük onunla... İlk gençlik yılları, ailesi, okulu, aşk ile karşılaşması...
.
Okurken hem hüzünlendim, hem tebessüm ettim... O anlara gittim... Kim gitmez ki... Levent içimizde bir parçaya mutlaka dokunuyor... Bir yerlerden tanıdık sanki hissi var️...
.
Ama hayat istediğimiz şekilde gitmiyor her zaman... Unutmak istiyoruz bazı yaşadıklarımızı... Peki unutsak bizi biz yapan ne kalır ki️... Yaşaması acı da olsa tatlı da olsa bizim hayatımız ve biz o anların toplamıyız... İşte bu yüzden sürekli hatırlama ihtiyacı hissediyoruz belki de...
Güzel bir kitabı daha okudum. Kitapta ana karakter Levent'in doğumunu, çocukluğunu, gençliğini ve yetişkinliğini okurken Levent karşımdaydı sanki. En yakın arkadaşımla sohbet ediyor gibi hissettim. Çoğumuzun unuttuğu, unutmak istediği anılarıyla yüzleşmesini sağlayacaktı bir kitaptı diyebilirim. Kitapta zaman kavramı yoktu bana göre bunun sebebi okuyucunun benzer durumlarda kendini Levent'in yerine koyabilmesiydi .Özellikle çoğu kişinin ailesinden duyduğu 80'ler ve 90'ların mahalle , aile ilişkileri geçmişe özlemimi artırdı.
Kitap bana sevdiklerimizle daha çok zaman geçirmeyi ve daha çok sevdiğimizi söylememiz gerektiğini hatırlattı . Yazarın kalemine sağlık
Hayatınızdan sevgi ,huzur eksik olmasın.☘☘
Bir Zamanlar Ben... İleriki yıllarda bu zamanlar özlenir mi bilinmez ama şu zamanın yetişkinleri 90'ları özlüyordur muhtemelen... En azından ben öyleyim... Havası farklıdır 90'ların... Daha teknoloji elimize inmemiş, sanalda değil de gerçekte yaşayan insanlardık... Sokak çocuklarıydık biz... Akşam ezanıyla oyunu bırakıp evlere koşanlardık... Niye büyüdük ki sanki...
.
İşte Levent de böyle diyor... "Neden büyümek için bu kadar acele ettim ki? Yetişeceğim ne vardı?".. Bir otobüs yolculuğu ile geçmişe giden, giderken yanında bizi de sürükleyen anılara girdikçe kendi anılarımızı da hatırlatan Levent'e eşlik ediyoruz... Acısıyla tatlısıyla hayatın kendisine... Özellikle çocukluk yıllarını anlatışını çok sevdim... Buruk bir özlemle okudum satırları... Walkmancileriz biz... Sonra Levent büyüdü... Biz de büyüdük onunla... İlk gençlik yılları, ailesi, okulu, aşk ile karşılaşması...
.
Okurken hem hüzünlendim, hem tebessüm ettim... O anlara gittim... Kim gitmez ki... Levent içimizde bir parçaya mutlaka dokunuyor... Bir yerlerden tanıdık sanki hissi var...
.
Ama hayat istediğimiz şekilde gitmiyor her zaman... Unutmak istiyoruz bazı yaşadıklarımızı... Peki unutsak bizi biz yapan ne kalır ki... Yaşaması acı da olsa tatlı da olsa bizim hayatımız ve biz o anların toplamıyız... İşte bu yüzden sürekli hatırlama ihtiyacı hissediyoruz belki de...