“Efendim, İngiltere ve İrlanda’da yazarlığın şimdiki koşullarını biraz aydınlatan bu mektubu yayınlamanızı isteyebilir miyim?
Altı yıl önce, Mr. Grand Richards, Londra’da yayıncı, benimle, benim yazdığım Dublinliler adlı öykü kitabını yayınlamak için sözleşme imzaladı. On ay kadar sonra bir öyküyü ve ötekilerden bazı çıkarmamı isteyen bir mektup yazdı. Söylediğine göre matbaacısı basmayı reddetmiş. Her ikisi öneriyi de reddettim ve benimle Mr. Grand Richards arasında üç aydan uzun süren yazışma başladı. Roma’da bulunduğumda, uluslar arası bir jüriye gittim. Vazgeçmemi öğütlediler. Reddettim ve elyazılarım bana geri gönderildi. Yayıncı, yerine getirmeyip yayını reddetti. Sözleşme bende kaldı.”
Yazdığı mektupta işte böyle söylüyor büyük yazar. “Ne yayıncılar varmış,” demeyin, kim bilir biz de ne Joyce’ları reddediyoruz. Reddetmeye de devam edeceğiz sanırım. Şimdiden onlardan özür diliyoruz. Yapacak bir şey yok. Bu arada, Joyce’un karısına yazdığı akıl almaz mektuplara burada yer vermiyoruz, özel hayatına karışmıyoruz.
